VAN VROEGER TOT NU !!!

Zoals het begin van jong leven dat later kan uitgroeien tot kampioenduifjes, zo begon ik aan de duivensport met de hoop ooit eens kampioen te worden. Grootvader Frans Van Eetvelde gaf mij de eerste impulsen om later ook duivenmelker te worden. Wanneer ik op bezoek kwam mocht ik mee op het hok en daar voelde ik de liefde voor de beestjes. Als kind keerde ik huiswaarts met als beloning enkele slagpennen van grootvaders duiven, die hield Hij zorgvuldig bij tussen de balken van het hok.

Snel begreep ik dat dit niet zo eenvoudig zou worden. Na de verplichte legerdienst en gehuwd met de dochter van een duivenmelker kwam het eerste hok er vrij snel. Met de steun van toenmalig buurman en sterk spelende liefhebber, Vercauteren Hubert kwam het spel stilaan op gang. Al snel bezat ik een paar sterke vliegers op Noyon, we gingen toen gezamenlijk met de buurt spelen in Eksaarde, waar inkorven altijd eindigde met het stekbollen op de bollenbaan van het lokaal. Ik herinner mij nog goed dat den blauwen en den bonten elkaar aflosten om eerst thuis te komen. De bonte duiver had wat men noemt smierelogen, dus vrij donker, maar bij zonnig weer en kopwind was deze niet te kloppen.

Eind jaren '70 werd er verhuist naar de huidige woonplaats, hier waren er beperkingen om hokken in de tuin te plaatsen waardoor het hok boven de woning kwam.(zie foto bij home)

Het lokaal van "de lustige melkers" in Puivelde bij Marcel en Christianne De Maere was mijn vast inkorflokaal.

Met vallen en opstaan bedreef ik mijn hobby, wel met de nodige inzet. Dat het voor de werkende mens niet eenvoudig is om mee aan de top te draaien zal U allemaal wel bekend zijn. Toen Puivelde de deuren sloot waren we verplicht andere oorden op te zoeken. Aanvankelijk Kemzeke later tot op heden Stekene lokaal " de snelle vlucht".

Dit was een lokaal waar de snelheid op hoog niveau werd gespeeld, sterkhouders als Verlackt- Van Aerde, D'Hollander André en vele anderen maakten het bijzonder moeilijk om je daar met te meten. Het spreekwoord, de aanhouder wint, was hier dus van toepassing, wat ik dan ook deed. Stilaan kon ik me tussen de kampioenen wringen. Noyon was mijn droomvlucht, deze werd met succes gespeeld en de titels en asduiven volgden elkaar op.  

Ondertussen speelde ik in tandem met mijn echtgenote Lily, wat een goede keuze bleek. Ik heb het geluk een vrouw te hebben die de duiven en de sport nog met meer liefde beoefend dan ikzelf. Het maakt het op die manier ook eenvoudiger om het inkorfwerk in de maatschappij te combineren, daar zij de weduwnaars inkorft terwijl ik de computer bedien.

En zoals geweten, een vrouw op het hok brengt succes mee, en dat is ook zo.

Enkele behaalde resultaten van de laatste jaren vindt u bij PRESTATIES.